پیشانی نوشت یك شاعر در نمایشگاه كتاب جعفری:
شاعر بی تفاوت نیست!
پرسی بلاگ: عاطفه جعفری شاعر پیشانی نوشت می گوید با شعر عاشقانه مخالفتی ندارد اما شاعر روایتگر تاریخ است و نباید نسبت به اتفاقات پیرامونش بی تفاوت باشد.
عاطفه جعفری شاعر جوان مشهدی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ی نخستین مجموعه شعرش اظهار داشت: «پیشانی نوشت» نخستین مجموعه شعر من است که به لطف دوستان در انتشارات شهرستان ادب انتشار یافته و در نمایشگاه کتاب عرضه می شود.
جعفری درباره ی تصمیم به چاپ شعرهایش، اظهار داشت: بهانه انتشار کتاب، دوره ادبی باخبر بود که توسط حوزه هنری اجرا شد. در این دوره شاعران کتاب اولی آثارشان را ارسال می کردند و در نهایت برخی از آثار برتر برای انتشار در دو انتشارات سوره مهر و شهرستان ادب انتخاب می شدند. حدود ۲۰ اثر برای انتشار برگزیده شد که کتاب من هم جزو آن آثار بود.
شعرهایی آیینی ام مدح صرف نیستند
این شاعر درباره ی شعرهای کتاب پیشانی نوشت، اظهار داشت: من در قالب های مختلف مثل رباعی، چهارپاره، مثنوی، غزل و غزل مثنوی شعر دارم اما ترجیح دادم در کتاب اولم تنها غزل ها را منتشر کنم. در این انتخاب هم شعری از سال ۹۵ دارم و هم شعری از سال ۱۴۰۳. کتاب ۳۰ غزل و یک غزل مثنوی با موضوعات مختلفی مثل عاشقانه، آئینی، اجتماعی و مقاومت دارد. همین طور شعرهایی با موضوع افغانستان و موضوع برادری ایران و افغانستان دارم.
وی اضافه کرد: فکر می کنم حدود ۴۵ غزل داشتم که در نهایت ۳۰ تا از آنها برای پیشانی نوشت انتخاب شدند. همین طور غزل مثنوی های بیشتری داشتم اما چون می خواستم پیشانی نوشت ویژه غزل ها باشد، تنها یک غزل مثنوی را به کتاب اضافه کردم. دلیلش هم این بود که نتوانستم از این غزل مثنوی بگذرم و دوست داشتم در کتاب اولم حضور داشته باشد. از اتفاقات دوست داشتنی درباره ی پیشانی نوشت اهدای این کتاب به مقام مظم رهبری بود که اسفند سال ۱۴۰۳ در دیدار شاعران صورت گرفت. امیدوار هستم حضرت آقا کتاب من را بخوانند و از شعرها راضی باشند.
جعفری درباره ی حضورش در دیدار شاعران و اهدای کتابش به رهبر انقلاب، اظهار داشت: من تا امروز سه بار در دیدار شاعران خدمت حضرت آقا رسیدم، اما هربار دست و پایم را گم می کنم و نمی توانم صحبت کنم. با این همه امسال که برای اهدای کتاب در مقابل شان حضور پیدا کردم، خودم را به عنوان شاعری که پدرش افغانستانی و مادرش ایرانی است معرفی کردم و احساس کردم که یک آن توجه ایشان به این مسأله جلب شد. حضرت آقا پرسیدند ساکن کدام شهر هستید و من هم سلام مشهدی ها را خدمت شان ابلاغ کردم. احساس کردم یک لحظه حواس شان خیلی به این نکته جلب شد که این کتاب برای یک شاعر دورگه ایرانی افغانستانی است.
وی اضافه کرد: یک نکته درباره ی کتاب این که من از نخستین روزهایی که با جلسات شعر آشنا شدم، با استاد محمدکاظم کاظمی آشنا شدم و در جلسات ایشان شعر را یاد گرفتم. در این ده سال همیشه و همیشه در جلسات ایشان شرکت می کردم و اهتمام کرده ام از ایشان یاد بگیرم. به این علت دوست داشتم متنی از ایشان در کتاب باشد و استاد هم لطف کردند برای پیشانی نوشت مقدمه ای نوشتند. اتفاقاً دوست داشتم این نکته را به حضرت آقا هم بگویم که فراموش کردم.
اهدای «پیشانی نوشت» به رهبر انقلاب در دیدار شاعران
عاطفه جعفری همچون شاعرانی است که با همسرش، مسعود یوسف پور شاعر آئینی، زوجی ادبی را ایجاد کرده اند. این شاعر در جواب سوالی درباره ی چالش ها و شیرینی های زندگی با همسری شاعر و اهل ادبیات، اظهار داشت: زندگی کردن با شاعری که خودش خیلی شاعر است، برای من خیلی سخت بود و ماه های اول اعتماد به نفس زیادی می خواست. من ابتدای ازدواج مان هشت ماه شعر ننوشتم و اعتماد به نفسم را برای نوشتن واقعا از دست داده بودم، اما رفته رفته با توسل به دوده (ع) این احساسات از بین رفت و من با غزلی درباره ی امام موسی کاظم (ع) که در کتاب هم وجود دارد، باردیگر شعر نوشتن را شروع کردم.
وی اضافه کرد: در این راه کمک های ویژه ای از آقای یوسف پور دریافت کردم، خصوصاً در شعر آئینی که نگاه ایشان خیلی روی من اثر گذاشته است. بطورمثال شعری در شعرهای آیینی ام سراغ ندارم که حداقل یک روایت در آن حضور نداشته باشد. شعرهایی آئینی من مدح صرف نیستند، بلکه در آنها حتما از سیره دوده (ع) یا از روایاتی که از آنها نقل شده بهره برده ام که این متأثر از ایشان بوده است. ضمن این که من پیش از ازدواج چندان شعر آئینی نمی نوشتم و این هم از تأثیرات همسرم بوده است.
شاعر روایتگر تاریخ است و نباید نسبت به اتفاقات پیرامونش بی تفاوت باشد
صاحب «پیشانی نوشت» درباره ی نگاهش به شعر، اظهار داشت: من از همان ابتدای شاعری با توجه به این که تحصیلاتم حوزوی بود، هیچوقت به جهت اینکه یک شاعر عاشقانه باشم شاعر نشدم. البته مخالفتی با شعر عاشقانه ندارم و خودم هم عاشقانه می نویسم ولی نگاهم همیشه این بوده که شاعر روایتگر تاریخ است و باید نسبت به اتفاقاتی که در عصر خودش رخ می دهد واکنش داشته باشد. معتقدم این واکنش ها موجب ثبت آن اتفاقات می شود، به این علت همیشه اهتمام کردم این تعهد را داشته باشم و نسبت به اتفاقات بی تفاوت نباشم؛ حالا چه یک حادثه تروریستی باشد، چه یک اتفاق مهم در خاورمیانه مثل ماجراهای پس از هفت اکتبر یا مربوط به افغانستان که سرزمین پدری من است. همیشه اهتمام کردم سهم خودم را ادا کنم و درباره ی مسایل ایران سرزمین مادری ام، مسایل افغانستان سرزمین پدری ام، و نیز مسایل جهان اسلام شعر بنویسم.
وی اضافه کرد: به عنوان مثال سال قبل در روستای «غریب دال» افغانستان برخی از شیعیان بی گناه، به خاطر استقبال از زوار اربعینی روستای مجاور، به شهادت رسیدند. من ندیدم شاعر دیگری در این زمینه شعر بنویسد. احساس کردم شاید یک شعر برای این عزیزان مظلومیت شان را در تاریخ ماندگار کند و برای آنها شعر نوشتم. این که این شعر می ماند یا نه، با خداست؛ اما من اهتمام کردم وظیفه ام را در قبال آن اتفاق انجام بدهم. همیشه نگاهم به شعر این بوده و به همین خاطر موضوعات شعرها در کتاب متنوع است.
جعفری با اعلان اینکه تاریخ انقضا هم در شعر عاشقانه و هم در شعرهای اجتماعی و سیاسی وجود دارند، اظهار داشت: بعضی شاعران عاشقانه سرا می گویند ما شاعر واکنش سریع نیستیم و شعرهای واکنش سریع دارای تاریخ انقضا است. من این نگاه را قبول ندارم. آیا هر شعر عاشقانه ای که نوشته و منتشر می شود، در تاریخ می ماند؟ فکر می کنم بسیاری از شعرهای عاشقانه هم تاریخ انقضا دارند؛ چه از حیث زبان و چه از نظر موضوعات و مضامین و نگاهی که شاعر به موضوع دارد. ممکنست خیلی از شعرهای عاشقانه ای که اینروزها نوشته می شود، بطورکامل فراموش شوند. این احتمال برای شعرهای اجتماعی و سیاسی هم وجود دارد. پس نمی توان به این بهانه شعرهای واکنش سریع را کنار گذاشت و تنها شعر عاشقانه نوشت.
وی در آخر اظهار داشت: من شعر عاشقانه را کنار نگذاشته ام و در همین کتاب شعرهایی با حال و هوای خانوادگی دارم، اما تاریخ ادبیات به ما می گوید اتفاقاً خیلی از شعرهای ماندگار و درخشان در ادبیات فارسی، شعرهای واکنش سریع شاعران نسبت به موضوعات مختلف است.
منبع: persiblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب