تقویت پیوند دانشگاه و صنعت کلید موفقیت در عصر نوآوری
به گزارش پرسی بلاگ، خراسان رضوی رابطه نزدیک و همکاری موثر بین دانشگاه ها و صنایع برای توسعه فناوری و نوآوری بسیار مهم می باشد، در عین حال، در خیلی از کشورها، شکاف قابل توجهی بین این دو نهاد وجود دارد که به از دست رفتن موقعیت های بی شماری منجر می شود.
یکی از مسایل اصلی در این عرصه، عدم آگاهی اساتید دانشگاه از مشکلات حقیقی صنایع است. خیلی از پروژه های دانشجویی در سطوح کارشناسی ارشد و دکتری بیشتر بر دستیافته های علمی و انتشار مقالات و ثبت اختراعات تا حل مشکلات عملی صنعتی تمرکز دارند. این مورد باعث می شود تحقیقات دانشگاهی، بیشتر در خدمت نظریه و انتشار تا پرداختن به نیازهای حقیقی صنعت باشند.
مشکلات شامل موارد زیر است:
پایان نامه های تحصیلات تکمیلی
خیلی از رساله های کارشناسی ارشد و دکتری به مطالبی می پردازند که ممکنست اهمیت عملی کمتری در صنعت داشته باشند، یا از مواد، ترکیبات یا روش هایی استفاده می نمایند که فقط برای انتشار مقالات مناسب هستند و از نظر اقتصادی برای صنایع مقرون بصرفه نیستند، ازاین رو راه درازی تا تجاری سازی در پیش دارند.
تمرکز بر انتشار مقالات و اختراعات
معیار اصلی موفقیت تحقیقات در دانشگاه ها اغلب تعداد مقالات انتشار یافته و اختراعات ثبت شده است. این امر به توجه کمتر پروژه ها به مشکلات عملی و کاربردی صنعتی و تمرکز بیشتر بر دستیافته های علمی منجر می شود.
مشکلات استفاده صنعت از فناوری های مدرن
صنایع با مسایل جدی روبرو هستند که می توان به سادگی با بهره گیری از فناوری های مدرن آنها را حل کرد. با این وجود، خیلی از صنایع یا از این فنآوری ها بی خبر هستند یا هزینه های پذیرش فناوری های نوین را از نظر اقتصادی غیرقابل اجرا می دانند. این عدم استفاده از فناوری های مدرن به کاهش بهره وری و افزایش هزینه های تولید منجر می شود.
مشکلات در این بخش عبارتند از:
استفاده از شیوه های قدیمی
تعدادی از صنایع، به سبب عدم اطلاعات کافی در مورد فناوری های جدید، هنوز از شیوه های قدیمی و ناکارآمد استفاده می نمایند. بعنوان مثال، کارخانه هایی که هنوز به سیستم های تولید سنتی وابسته هستند، ممکنست در مقایسه با رقبایی که از اتوماسیون و رباتیک استفاده می نمایند، بهره وری کمتری داشته باشند.
هزینه های اولیه بالا
هزینه های اولیه بالا برای پذیرش فناوری های جدید، مانع قابل توجهی برای خیلی از صنایع، خصوصاً شرکت های کوچک و متوسط است. این صنایع ممکنست ظرفیت مالی برای سرمایه گذاری در فناوری های نوین را نداشته باشند و بنابراین به استفاده از فناوری های قدیمی ادامه دهند.
سرمایه گذاری و تولید محصولاتی که در فناوری های نوین استفاده نمی شوند
متاسفانه کمبود اطلاعات یا ترس از پذیرش فناوری های نوین باعث می شود، صنایع به تولید محصولات قبلی خود ادامه دهند و علاقه ای به نوآوری و تغییر محصولات خود به فناوری های نوین نداشته باشند. در بیشتر موارد، این مساله بیشتر به سبب ناکارآمدی است یا این که هزینه های تغییر و تحول بسیار بالا و درنتیجه این موارد مانع بروزرسانی محصولات می شوند. این رویکرد نه فقط رقابت پذیری را می کاهد، بلکه به از دست دادن بازار و کاهش سودآوری در طولانی مدت هم منجر می شود.
راهکارهایی برای کاهش شکاف بین صنعت و دانشگاه
برای کاهش این شکاف، باید همکاری و تعامل بیشتری بین دانشگاه ها و صنایع وجود داشته باشد. دانشگاه ها باید پروژه های دانشجویی را برمبنای مشکلات حقیقی صنعتی تعریف کنند و صنایع هم باید از ظرفیتهای دانشگاه ها برای حل مشکلات خود بهره گیرند.
پیشنهادات
مورد اول این است که تعریف پروژه های تحقیقاتی برمبنای نیازهای صنعت باشد؛ دانشگاه ها می توانند پروژه ها و تحقیقات دانشجویی را برمبنای نیازهای حقیقی صنایع تعریف کنند. این امر تضمین می نماید که تحقیقات دانشگاهی بطور موثرتری به مشکلات عملی صنایع رسیدگی کرده و دستیافته های کاربردی تری بهمراه داشته باشد.
مورد دیگر برگزاری دوره ها و کارگاه های مشترک است؛ برگزاری دوره ها و کارگاه های مشترک بین دانشگاه ها و صنایع می تواند تبادل اطلاعات و دانش بین این دو نهاد را آسان کند. این کارگاه ها می توانند مطالبی مانند فناوری های جدید، شیوه های تولید کارآمد و حل مشکلات عملی صنعتی را پوشش دهند.
ایجاد مراکز تحقیقاتی مشترک و پارک های علمی، گزینه دیگر است؛ ایجاد مراکز تحقیقاتی مشترک و پارک های علمی می تواند همکاری بین دانشگاه ها و صنایع را بالاتر از پیش افزایش دهد. این مراکز می توانند فضایی را فراهم آورند که محققان دانشگاهی و متخصصان صنعت بتوانند با هم کار کنند و دانش و تجربه خویش را به اشتراک گذارند.
عرضه مشوق ها و حمایت های مالی برای صنایع هم مهم است؛ دولت ها می توانند مشوق ها و حمایت های مالی برای صنایع فراهم آورند تا در دسترسی ساده آنها به فناوری های نوین کمک گردد. این مشوق ها می تواند شامل کاهش مالیات، وام های کم بهره و سایر حمایت های مالی باشد. مشوق های ویژه برای صنایعی که در بروزرسانی محصولات خود با فناوری مدرن موفق می شوند، می تواند صنایع را هم به پذیرش فناوری های نوین تشویق کند.
مورد آخر تشکیل کمیته های تحقیقاتی خاص صنعت در دولت است؛ تشکیل کمیته های تحقیقاتی تخصصی برای هر صنعت در دولت می تواند به شناسایی و اولویت بندی نیازهای تحقیقاتی صنایع کمک نماید. این کمیته ها می توانند پیشنهادهای پروژه های تحقیقاتی از دانشگاه ها را برمبنای اولویت و اهمیت آنها ارزیابی و تایید کنند. این امر نه فقط به حل مشکلات عملی صنعتی کمک می نماید، بلکه تخصیص بهینه منابع مالی و انسانی را هم تضمین می نماید.
نتیجه گیری
بر اساس گزارش سایت ادونس تک، کاهش شکاف بین صنعت و دانشگاه نه فقط به توسعه فناوری و نوآوری کمک می نماید، بلکه باعث افزایش بهره وری و کاهش هزینه ها در صنایع هم می شود. همکاری و تعامل موثر بین این دو نهاد، کلید موفقیت و پیشرفت اقتصادیست. امید است با تلاشهای مشترک و البته حمایت دولت ها، به این هدف مهم رسید.
بطور خلاصه سرمایه گذاری و تولید محصولاتی که در تکنولوژی های جدید استفاده نمی شوند متاسفانه کمبود اطلاعات یا ترس از پذیرش تکنولوژی های جدید موجب می شود، صنایع به تولید محصولات قبلی خود ادامه دهند و تمایلی به نوآوری و تغییر محصولات خود به تکنولوژی های جدید نداشته باشند. در بیشتر موارد، این مساله بیشتر به جهت ناکارآمدی است یا اینکه هزینه های تغییر و تحول خیلی بالا و درنتیجه این موارد مانع به روزرسانی محصولات می شوند. مورد آخر تشکیل کمیته های تحقیقاتی خاص صنعت در دولت است؛ تشکیل کمیته های تحقیقاتی تخصصی برای هر صنعت در دولت می تواند به شناسایی و اولویت بندی نیازهای تحقیقاتی صنایع کمک کند.
منبع: persiblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب