بازآفرینی بدون خاطره جمعی، معماری را به پوسته بی جان تبدیل میکند
پرسی بلاگ: به گزارش پرسی بلاگ، نویسنده کتاب خانه خوانی تاکید کرد: حفظ صرفِ کالبد خانه کافی نیست و بازنویسی داستانهای ساکنان، کلید حفظ هویت و حس تعلق در معماری است.
به گزارش پرسی بلاگ به نقل از مهر، شامگاه سه شنبه، نشست معرفی و بررسی کتاب «خانه خوانی» اثر علی طباطبایی، معمار و پژوهشگر، با میزبانی علی خدایی نویسنده، در قالب برنامه اردیبهشت کتاب اصفهان اجرا شد. طباطبایی در این جلسه، روند ایجاد کتاب، مبانی نظری آن و جایگاه خانه های دوره گذار در معماری معاصر را تشریح نمود.
از پایان نامه تا کتابی برای عموم
طباطبایی با اشاره به این که ایده اولیه این کتاب به پایان نامه کارشناسی ارشد وی در دانشکده معماری بازمی گردد، اظهار داشت: این اثر در طول سال ها بازنویسی، ویرایش و رفت وآمد با ناشران شکل غائی خودرا یافت.
وی اضافه کرد: دغدغه اصلی این مطالعه، نقد نگاه فقط فرمی و ظاهری در آموزش و تولید معماری بود و تلاش شد وجه انسانی و تأثیر فضا بر کیفیت زندگی نیز برجسته شود.
به گفته این معمار، «خانه خوانی» حاصل ترکیب پژوهش های نظری با روایتهای ساکنان است تا نشان دهد چه طور فضاها، بستری برای بروز تجربه های روزمره و ایجاد هویت فردی و جمعی می شوند.
نگاهی پدیدارشناسانه به خانه
طباطبایی با اشاره به بهره برداری از دیدگاه متفکرانی چون یوهانی پلاسما در این تحقیق گفت در قالب پدیدارشناسی مکان، مفاهیم کلی همچون حس در خانه بودن، فضای گردآورنده آتش و گرما، یا نسبت فضا با حالات درونی انسان، در مصاحبه ها و داستانها بازخوانی شد.
وی توضیح داد: این رویکرد تلاش می کند پیوند میان مکان و تجربه انسانی را نه بصورت علت و معلولی، بلکه در رفت و برگشتی زنده و تعاملی میان انسان و محیط تعریف کند.
نویسنده کتاب «خانه خوانی» تاکید کرد: خیلی از خانه های دوره گذار واجد کیفیت های مکانی هستند که زندگی را «زنده» و خاطره انگیز می کنند و این خاصیت ها نباید تنها در حد نوستالژی باقی بمانند. علی طباطبایی، معمار و نویسنده کتاب «خانه خوانی»
خانه های دوره گذار؛ حلقه واسط معماری سنتی و مدرن
این پژوهشگر با اشاره به اینکه خانه های دوره گذار، حلقه ای میان معماری حیاط دار سنتی و آپارتمان های مدرن محسوب می شوند، اظهار داشت: این بناها تلفیقی از عناصر گذشته مانند اندرونی و بیرونی با خاصیت های نوین مانند فضاهای خدماتی یکپارچه را در خود جای داده اند.
به گفته وی، مطالعه این خانه ها کمک می نماید جایگاه امروز معماری مسکن را بهتر درک نماییم و مسیر تحول آنرا بسنجیم.
طباطبایی همین طور به تأثیر تحولات وسایل زیست بر کالبد این خانه ها اشاره نمود و از نمونه هایی مانند ورود یخچال، تغییر سیستم های گرمایشی و ایجاد سازه های نیمه فلزی در این دوره نام برد.
بازآفرینی امروز؛ فرم یا حافظه جمعی؟
این معمار در جواب پرسش گزارشگر مهر درباره ی اولویت بازآفرینی این خانه ها برمبنای فرم فضایی یا بازخوانی حافظه جمعی ساکنان، طباطبایی اظهار داشت: نمی توان نسخه ای قطعی ارائه کرد و هر دو جنبه اهمیت دارند.
وی اضافه کرد: اگر هدف تنها حفظ کالبد باشد، قسمتی از معنای زیستن در این خانه ها از دست می رود و یکی از راهکارهای مؤثر می تواند ثبت و بازنویسی روایتهای ساکنان برای انتقال به نسل های بعد باشد.
نقد و انتخاب در روایت
طباطبایی در توضیح پروسه تدوین کتاب خانه خوانی اظهار داشت: در نسخه نهایی، قسمتهایی از روایتهای داستانی کوتاه و مینیمال شد تا تمرکز بر کیفیت های مکانی و حس تعلق افزایش یابد.
وی اضافه کرد: این انتخاب، نتیجه توازن میان خوانایی برای مخاطب عام و حفظ عمق مفهومی برای مخاطبان آشنا با مباحث نظری بود.
استفاده آموزشی در دانشگاه ها
این معمار و نویسنده با اشاره به بازخوردهای مثبت دانشگاه ها نسبت به «خانه خوانی» اظهار داشت: این اثر در کلاس های طراحی مسکن بعنوان منبعی برای درک رابطه میان فضا و تجربه انسانی مورد استفاده قرار گرفته است.
وی اضافه کرد: گفت و گو با دانشجویان در شهرهای مختلف نشان داد که توجه به تجربه زیسته می تواند الهام بخش ایده های نو در طراحی معماری باشد.
منبع: پرسی بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب