لزوم روایت گری بموقع از جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی ضد ایران
به گزارش پرسی بلاگ، جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی ضد کشورمان که عظمتِ ملت ایران را به جهانیان نمایاند و شگفتی و احترامِ آنان را برانگیخت، نیازمندِ روایتی دقیق و به هنگام است.
به گزارش پرسی بلاگ به نقل از مهر، با عنایت به تحولات سالهای اخیر و تعریف مجدد مفاهیم مقاومت و دشمن شناسی در نسل جدید، توجه به روایت صحیح و مؤثر از جنگ تحمیلی اسرائیل ضد ایران، اهمیتی دوچندان یافته است. در ادامه، یادداشتی از آقای محمدی را می خوانید که با زبانی ادبی و تحلیلی، به نقش نهادهای تربیتی و رسانه ای در تبیین این حماسه پرداخته است:
جنگ تحمیلیِ اسرائیل ضد ایران، برگِ درخشانی در تاریخ ایرانِ بعد از انقلاب است. این واقعه عظیم که عظمتِ ملت ایران را به جهانیان نمایاند و شگفتی و احترامِ آنان را برانگیخت، نیازمندِ روایتی دقیق و به هنگام است. بی شک، روایتِ راستین و به موقعِ آن، اگر برتر از خودِ رویداد نباشد، فروتر از آن نیست.
سربازان، سرداران و مدافعانِ میهن، سهمِ خود را به نیکویی ادا کردند. برخی جانِ خود و گروهی همراه با خانواده، در طبقِ اخلاص نهادند تا از وطن، ملت و آیین خویش پاسداری کنند. حالا نوبتِ اهلِ فرهنگ و رسانه است که سهمِ خویش را شایسته و سزاوارانه به انجام رسانند. سستی در چارچوب های روایت یا کوتاهی در به هنگامیِ آن، به اندازه تأخیر در این مأموریت، نابخشودنی است.
امروز که این سطور را می نگارم، از سویی انبوهِ داده های متنی و حاشیه ایِ این رویداد و قهرمانانش در جریان است، و از دیگر سو، جامعه بیشتر از هر زمان، تشنه روایتهای درست و اقناع کننده است. اینروزها در هر محفل رسمی یا خانوادگی تحلیل ها و دریافت های متعدد از جنگِ تحمیلی و زوایای آشکار و نهانِ آن به گفتگو می نشیند و هرکس به اندازه درکِ خویش بدان می پردازد.
هرچند رسانه ملی، بی کاستی نبود، لیکن کوشید شایسته ظاهر شود و پاره ای از خلأها را بپوشاند. اما نکته بنیادین، نقشِ نهادهای علمی و آموزشی است. آموزش و پرورش باید پیشگامِ روایتِ آموزشی و تربیتیِ این حماسه باشد. اگر نهادِ تعلیم و تربیت از این فرصتِ زرّینِ کارشناسی شده بهره نبرد، گوی سبقت را از کف خواهد داد.
چند سال پیش، در روزگارِ اغتشاش، شمارِ قابل ملاحظه ای از مردم بخصوص نوجوانانِ دهه هشتادی به بهانه درگذشتِ مهسا امینی به خیابان ها آمدند. آن هنگام، برخی بر نقشِ تربیتیِ مدارس خُرده می گرفتند و با برچسب هایی چون «نسل Z» به بازتعریفِ جریان می پرداختند. امّا دیری نپایید که سالِ ۱۴۰۴ فرا رسید و در خردادِ آن سال، ورق برگشت. دانش آموزانِ دهه های هشتاد و نود، ذاتِ آلوده دشمنِ دیوصفت را شناختند و به جای همراهی، دوش به دوشِ انقلاب و نظام ایستادند و آماده جانبازی شدند.
خردادِ ۱۴۰۴ را باید سرآغازِ بیداری و درکِ ژرفِ خصومتِ دشمنِ پلید دانست؛ دشمنی که بیشتر از همه، نسلِ پاکِ جوان را نشانه رفته بود. این رویداد، نهادِ تربیت را سال ها به پیش افکند و آموزشِ دشمن شناسی را سهل و باورپذیر ساخت. خردادِ ۱۴۰۴، رستاخیزِ دشمن شناسیِ دانش آموزان بود؛ نسلی که آرزو دارد چونانِ بزرگانی چون سلامی، حاجی زاده، باقری، کاظمی، سعیدی و تهرانچی و ده ها انسان بزرگ و مظلوم و معصوم در برابرِ دشمنانِ خدا و بشریت بایستد و جان را در این راه نثار کند.
پیشنهادِ راهکار:
بهتر است نهادِ تربیت، فرصتِ تابستان را غنیمت شمارد و با تولیدِ محتوای چندرسانه ای در رسانه ملی و شبکه شاد، به روایت گری و تحلیلِ این دفاعِ مقدس همت گمارد. همینطور باید برای خانواده ها و دانش آموزانِ همه مقاطع، محصولاتِ فکری و فرهنگیِ سنجیده فراهم آورد و در پایگاه های فراغت و اماکن عمومی، همایش هایی برای واکاویِ زوایای پیدا و پنهانِ جنگِ تحمیلی برپا سازد.
این نهاد میبایست ایّامِ فراغت را چونان «شب های قدرِ» خویش در تبیینِ به هنگامِ این حماسه بداند. قبل از آن که شورِ دفاع فروکِشد، یا دیگران روایتهای معیوب سازند، یا رسانه های معاند جایِ مهاجم و مدافع را وارونه نمایند، باید به تبیینِ درستِ رشادت ها و اندیشه های شهدا پرداخت.
نقشِ سازمان پژوهش:
سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی هم باید با طراحیِ ویژه نامه های چندرسانه ای، گامی بنیادین در تبیینِ اقناعی و به موقعِ این رویداد بردارد. باآنکه این سازمان بدین مهم پرداخته، بیمِ آن می رود که درگیرِ تشریفاتِ اداری، از به هنگامی و تأثیرگذاری بازماند.
سزاوار است نهادهای آموزشی و پژوهشی بخصوص آموزش و پرورش بی هیاهوی جریان سازی های زودگذر، گامی استوار در روشنگری و تربیتِ سیاسیِ دانش آموزان بردارند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب