توسط نشر افق؛
یک مجموعه داستان جدید از موراکامی منتشر گردید
پرسی بلاگ: مجموعه داستان اول شخص مفرد نوشته هاروکی موراکامی بتازگی با ترجمه مهدی غبرایی توسط نشر افق منتشر و راهی بازار نشر شد.
به گزارش پرسی بلاگ به نقل از مهر، مجموعه داستان «اول شخص مفرد» نوشته هاروکی موراکامی بتازگی با ترجمه مهدی غبرایی توسط نشر افق منتشر و راهی بازار نشر شده است. این کتاب شصت و سومین «مجموعه داستان» از مجموعه «ادبیات امروز» است که این ناشر منتشر می کند.
هاروکی موراکامی نویسنده سرشناس ژاپنی که در ایران نیز طرفدارانی دارد، متولد ۱۲ ژانویه ۱۹۴۹ در کیوتوی ژاپن است. او پدرومادری داشت که هر دو ادبیات ژاپنی تدریس می کردند اما خودش از کودکی تحت موسیقی و ادبیات غرب بود. او نخستین رمانش را در سال ۱۹۷۹ با عنوان «آوای باد را بشنو» منتشر نمود و بعد از آن بطور متمرکز به نویسندگی رو آورد. از او رمان ها و مجموعه داستان های مختلفی انتشار یافته است.
مهدی غبرایی یکی از معرفی کنندگان این نویسنده به مخاطبان و داستان خوان های ایرانی است که می گوید خواندن داستان های کوتاه موراکامی مانند بیداری از خواب و رویاست. در «اول شخص مفرد» هم مخاطب، با تصاویر گریزان، آدم هایی از گذشته و موقعیتی مرموز روبرو می شود. در داستان های این کتاب هم، مانند دیگر آثار موراکامی، یک اتفاق خیال مانند رخ داده یا یک چیز عجیب گفته شده و شخصیت داستان، قدم به یک دنیای غیرواقعی می گذارد و در لحظه ای گویا بیدار می شود. بدین سان یک سردرگمی برای شخصیت و مخاطب داستان به وجود می آید.
کتاب پیش رو ۹ داستان را با این عناوین در بر می گیرد: بیدارشدن از خواب، کارستان، بر بالشی سنگی، چارلی پارکربوسانووا می نوازد، با بیتل ها، اعترافات میمون شیناگاوا، کارناوال، مجموعه اشعار یاکولت سوالوز، اول شخص مفرد.
در قسمتی از داستان «چارلی پارکربوسانووا می نوازد» از این کتاب می خوانیم؛
سال ها گذشت و مقاله ای که زمان دانشجویی نوشته بودم از یادم رفت. زندگی من بعد از تحصیل پردردسرتر و پرمشغله تر از آن شد که تصورش را می کردم و مروری که بر آن آلبوم ساختگی نوشته بودم چیزی بیش از شوخی سبک سرانه و خالی از مسئولیت نبود که در جوانی مرتکب شده بودم. ولی حالا، قریب پانزده سال بعد از آن روزگار، این مقاله به طرزی غیرمنتظره در زندگیم پیدا شد، مثل بومرنگی که پرتاب می کنی و وقتی هیچ انتظارش را نداری، به طرفت برمی گردد.
برای انجام دادن کاری رفته بودم نیویورک و چون وقت اضافی داشتم، دور و بر هتلم گشتی زدم و گذارم به مغازه کوچک صفحه فروشی دست دوم در نبش خیابان چهاردهم شرقی افتاد. و در قسمت صفحه های چارلی پارکر، قحط صفحه بود که صفحه ای دیدم به نام: چارلی پارکربوسانووا می نوازد. انگار صفحه ای بود بدون مجوز ضبط شده. جلدش سفید بود و هیچ عکس یا طرحی رویش نبود، فقط با حروف سیاه بی تزئین اسمش را نوشته بودند. پشتش هم عنوان آهنگ ها و نوازندگان بود. در کمال تعجب نام آهنگ ها و نوازندگان همان بود که من در زمان دانشجویی سر هم کرده بودم. همین طور به همان نحو هنک جونز در هر دو آهنگ بجای کارلوس ژوبیم می نواخت.
صفحه دردست خشکم زد و لالمانی گرفتم. انگار که عضوی حیاتی در درونم از کار افتاده و کرخت شده باشد. بعد باز نگاهی به دور و برم انداختم. اینجا واقعا نیویورک بود؟ شکی نیست که این مرکز شهر نیویورک بود. و من واقعا اینجا بودم، در یک مغازه کوچک صفحه فروشی دست دوم. در یک دنیای خیالی نبودم. توی خوابِ فراواقعی هم نبودم.
این کتاب با ۲۰۰ صفحه، شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۶۵ هزار تومان انتشار یافته است.
منبع: persiblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب