چهل و سه سال از نبودنت می گذرد و هم چنان هستی
به گزارش پرسی بلاگ مجله مهر در نخستین مطلب پرونده عصای موسی به نقل قول های مختلفی از ربایش سید موسی صدر و تلاشهای ایشان در ایجاد موسسات صدر به نقل از خواهرزاده ایشان پرداخته است.
خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ علیرضا رأفتی: چهل و سه سال پیش در چنین روزهایی خبری از لیبی به لبنان مخابره نشد. گاهی اوقات مخابره نشدن اخبار سهمگین تر از مخابره شدن آن است. خانواده صدر، سران شیعه لبنان و همه دوست داران امام موسی صدر پیگیر خبری بودند که بالاخره باید می رسید اما هیچگاه سراغی از دل های نگران سید موسی نگرفت. اوایل شهریورماه سال ۱۳۵۷ سید موسی صدر در ادامه سفرهایش به کشورهای عربی راهی لیبی شده بود و نهم شهریور سال ۵۷ شروع بی اطلاعی ها بود. دهم شهریور حدس و گمان ها و پیگیری ها بالا گرفت و مساله نرسیدن خبر سلامتی سید موسی و همراهانش تبدیل شد به مساله ای که حتی دستگاههای دولتی لبنان و ایتالیا را هم به پیگیری وا داشت و بحث داغ مجامع جهانی شد.
رژیم لیبی که کار را بالا گرفته می دید اظهار نمود که جناب صدر و همراهانش خاک این کشور را به مقصد رم ترک کرده اند. چندی بعد واتیکان طی تحقیقاتی این خبر را رد کرد و گفت پای سید موسی هیچگاه به ایتالیا نرسیده است. بعدتر در تحقیقات گسترده تر و دقیق تری مشخص شد که هیچ ردی از بیرون آمدن سید موسی و همراهانش از خاک لیبی در دست نیست و یقین بر این است که ایشان هیچگاه لیبی را ترک نکرده اند.
در سفر لیبی چه گذشت؟
معمر قذافی نم پس نمی داد. دیکتاتوری بسیار پیچیده بود که هنوز هم که هنوز است کتاب های جدیدی از زندگی اش نوشته می شود و روایتگری ناشناخته، روایتی از زاویه پنهان زندگی اش رو می کند که هر بار آدم های بیشتری از زندگی پیچیده این دیکتاتور انگشت به دهان می شوند. وقتی معترضان لیبیایی قذافی را از مخفی گاه ش بیرون کشیدند و آن عکس و ویدئوی معروف از قیافه متفاوت دیکتاتور رو شد. وقتی عظمت و خشونت نگاه قذافی تبدیل شد به نگاهی ملتمسانه در صورتی پر از خون که برای آخرین بار به لنز دوربینی نگاه می کرد، همه چیز درباره سرنوشت امام موسی صدر و همراهانش بیشتر از پیش در غبار فرو رفت.
بعضی افراد و بخصوص خانواده محترم صدر همیشه با استناد به مستندات و فرضیاتی بر این عقیده بوده اند که سید موسی زنده و در زندان های لیبی روزگار می گذراند. کتاب ها و جستارهای انتشار یافته از سوی مؤسسه امام موسی صدر هم به این نظر قوت می بخشد که سید موسی هنوز پشت میله های زندانی دور افتاده در لیبی است. ضمن اینکه سال ۱۳۷۶ یکی از زندان بان های زندانی در طرابلس ادعا کرد که امام صدر را در زندان دیده و پس از این ادعا، ایشان به زندانی دیگر و ناشناخته در لیبی منتقل شده اند.
از طرفی دیگر، کسانی دیگر معتقدند که معمر قذافی در همان جلسه با امام موسی صدر دستور قتل ایشان را صادر کرد یا خودش با دست خود ایشان را به قتل رساند. همچون حسنی مبارک، رئیس جمهور مخلوع مصر مدعی بود که:
«قذافی سید موسی صدر را به شام دعوت کرد و در آن مهمانی نواری صوتی را برای وی پخش کرد که از مصر به دست او رسیده بود. در این نوار صوتی سید موسی صدر، انور سادات را تهدید کرده بود که لیبی را به سرنوشتی چون لبنان گرفتار خواهد نمود. بعد از آن مشاجره ای کلامی بین سید موسی صدر و قذافی درگرفت و سپس قذافی و نیروهایش سید موسی صدر و همراهانش را مورد ضرب و شتم قرار دادند. قذافی پس از این حادثه دستور کشتن فوری سید موسی صدر را صادر کرد.
اما قبل از آن به زیردستان خود دستور داد ابزار شکنجه را حاضر کنند و خود شخصاً سید موسی صدر را شکنجه داد. سید موسی صدر بعد از ۴ ساعت شکنجه از هوش رفت. قذافی در نهایت به زیردستان خود دستور داد سید موسی صدر و همراهانش را به قطعه های سنگین آهنی بسته و آنان را به داخل دریای مدیترانه و در آخرین منطقه مرزی آب های لیبی بیندازند.»
البته بدیهی است که اعتماد به حرف های اهل سیاست منوط به بررسی بسیاری از جوانب است و نمی توان آنرا مثل ادعای یک شهروند عادی پذیرفت.
لؤی شرف الدین از یتیم خانه صدر می گوید
از همه این ها گذشته، مساله ای که درباره زندگی پر برکت امام موسی صدر مهم می باشد این است که ایشان طی سال ها جهاد علمی، فرهنگی و اجتماعی در لبنان توانستند جامعه فرودست جنوب لبنان را بالا بکشند و سطح زندگی شان را چه از لحاظ اقتصادی و فرهنگی و چه جایگاه اجتماعی، بهبود ببخشند. یکی از بزرگترین خدمات امام موسی صدر به جامعه لبنان و جامعه جهانی، ایجاد یتیم خانه و مدرسه ای بود که حالا تبدیل گشته به مؤسسات امام موسی صدر در لبنان.
لؤی شرف الدین خواهرزاده امام موسی صدر و فرزند سیده رباب صدر (مدیر فعلی مؤسسات صدر) چند ماه پیش در خلال گپ و گفتی صمیمی با نویسنده این گزارش، خاطرات ناشنیده و جالبی از شکل گیری و پیشرفت کار یتیم خانه قدیمی و مؤسسه فعلی نقل کردند که بد نیست گوشه ای از آنرا با هم مرور کنیم:
«جامعه لبنان بخصوص مردم جنوب لبنان آن سال ها (دهه ۱۹۴۰) وضعیت زندگی خوبی نداشتند. فقر بی داد می کرد. سواد داشتن در اولویت خانواده ها نبود و حتی بیشتر خانواده های سنتی که تمکن مالی هم داشتند علاقه ای به تحصیل دختران شان نشان نمی دادند.
زنان جنوب لبنان بیشتر از همه اقشار از این وضعیت ضربه می خوردند. سید موسی بعد از سال ها تلاش روستا به روستا و خانه به خانه، به این نتیجه رسیدند که برای رشد این جامعه نیاز است که اول مرکزی ایجاد شود که هم از کودکان خانواده های بی سرپرست نگهداری کند، هم به آنها سواد یاد بدهد و هم تخصصی یادشان بدهد که بعداً بتوانند از آن ارتزاق کنند و چرخ اقتصاد این جامعه را به چرخش درآورند. این بود که ایشان تصمیم گرفتند مدرسه دخترانه صدر را ایجاد کنند که فرقش با مدارس دیگر در این بود که مخصوص خانواده های کم برخوردار بود و خوابگاه داشت و وظیفه نگهداری و تربیت دختران را هم به دوش می کشید.
سید موسی در اول کار مدرسه مجبور بودند خانه به خانه بروند و اصطلاحاً ریش گرو بگذارند و بزرگترهای عشیره ها را قانع کنند که دختران شان را به مدرسه بفرستند. چند سال طول کشید تا سید موسی اهمیت تحصیل دختران را در جامعه جنوب لبنان جا انداخت و بالاخره مدرسه دخترانه صدر آغاز به کار کرد.
همه چیز داشت خوب پیش می رفت که دست اندازی های رژیم صهیونیستی به خاک لبنان آغاز شد. شروع تجاوز رژیم صهیونیستی به لبنان مساوی بود با بیشتر شدن آمار یتیمان مناطق جنوبی لبنان و سید موسی وظیفه خودش می دید که در این شرایط مدرسه را گسترش بدهد و عملاً آنرا تبدیل به یک یتیم خانه بزرگ بکند برای نگهداری از دخترانی که پدران شان را در خلال تجاوز رژیم صهیونیستی از دست داده بودند.
فعالیت سید موسی در ایجاد یتیم خانه آن قدر خار چشم صهیونیست ها شده بود که چند بار با هلی کوپتر و به صورت مستقیم ساختمان یتیم خانه را هدف قرار داده و تخریب کردند. هر بار سید موسی دختران را به ساختمانی دیگر انتقال می داد و در سریع ترین زمان یک مکان دیگر را برای یتیم خانه علم می کرد و باردیگر همان قصه ها تکرار می شد.
حالا مؤسسات صدر یکی از بزرگترین یتیم خانه های دنیاست و مدارس دخترانه این مؤسسه رتبه علمی بالایی در نظام آموزشی لبنان دارد. تا حدی که خیلی از خانواده های متمول لبنان می آیند و اصرار می کنند که فرزندان شان را در این مدارس که مخصوص فقرا و یتیمان است ثبت نام کنند.
اخیراً خانم صدر هم تصمیم گرفته اند که ۱۰ درصد ظرفیت مدارس را به فرزندان اشخاص صاحب نفوذ و متمول اختصاص دهند تا هم در ازای دریافت شهریه مخارج مؤسسه تامین گردد و هم بچه های دیگر کنار این بچه ها بنشینند و با آنها دم خور شوند تا هم اعتماد به نفس شان بالا برود و هم در آینده جایگاه اجتماعی بهتری داشته باشند.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب