در گزارش پرسی بلاگ عنوان شد؛
كتاب جدید مریم بصیری درباره صدمه های اجتماعی زنان چاپ می شود
به گزارش پرسی بلاگ مریم بصیری از آماده سازی كتاب جدید خود با عنوان من زن هستم درباره زندگی ۲۲ زن توسط انتشارات سروش اطلاع داد.
مریم بصیری داستان نویس و مدرس داستان نویسی در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: بزودی رمان جدیدم با عنوان «من زن هستم» توسط انتشارات سروش منتشر و راهی بازار نشر می شود. این کتاب دربرگیرنده یک رمان اپیزودیک است که درباره زندگی ۲۲ زن، از زنان بی سواد تا تحصیل کرده است. این زنان متعلق به طبقات مختلف اجتماعی و درگیر مشکلات، فردی، خانوادگی و اجتماعی هستند.
وی درباره مبحث رمان جدید خود اظهار داشت: این کتاب درباره صدمه های اجتماعی، مشکلات حقوقی و جنسیتی است و هر فصل اش به زندگی یکی از زن ها می پردازد؛ اما در کل داستان زندگی هر شخصیت با زندگی دیگر زنان رمان گره خورده است. در واقع هرکسی خواسته و ناخواسته روی زندگی دیگری تاثیر مخربی گذاشته است. نسبت به اغلب کارهای من که سوژهای دینی و تاریخی دارند، این کار کاملاً متفاوت است؛ یک رمان اجتماعی با انبوهی از شخصیت های زن که یا مورد ظلم واقع شدند و یا دارند به دیگری ظلم می کنند.
این داستان نویس درباره علاقه خود به نوشتن درباره زنان اظهار داشت: ادبیات، زندگی و جامعه، زنانه مردانه ندارد. اما قبول دارم همیشه به موضوعات مرتبط به زنان بسیار علاقه مند هستم و در اغلب کارهایم شخصیت های اصلی، زن هستند. خواه ناخواه در بسیاری از موارد، زنان جامعه اجازه و قدرت انتخاب هر کاری را ندارند و این همسران، کارفرمایان، قانون گذاران و... هستند که برایشان بایدها و نبایدها را مشخص کرده و قانون وضع می کنند. در طول سال هایی که سردبیر ماهنامه پیام زن؛ و بیشتر از امروز درگیر مسائل و معضلات زندگی زنان و اخبار موجود بودم، به فکرم رسید روی این موضوع کار کنم. روزی نبود که شاهد اخبار عجیب و غریب در رسانه های مکتوب و مجازی در مورد مشکلات زنان نباشم. در نشریه هم گزارش هایی از دادگاه ها و زندان داشتم و پرونده هایی که وکلا درگیر آن بودند. بعید می دانم کسی با حجم وسیعی از مشکلات و دردهای اجتماعی روبه رو باشد و نخواهد گوشه ای از آن زخم ها را نشان ندهد.
بصیری درباره دغدغه اصلی نگارش کتاب جدیدش اظهار داشت: کسانی که کار را خوانده اند شامل مخاطب خاص و عام اذعان کردند بگونه ای آنان را نسبت به محیط اطراف شان و مشکلات خاص زنان آشنا کرده است. به نظرم خود کتاب هم تبدیل به کاری آموزشی جهت جلوگیری از جرم هم شده باشد. دغدغه اصلی من در نوشتن این کار، بررسی صدمه های اجتماعی و جرایم ویژه زنان بود. تمام سوژه های کتاب در عین واقعی بودن، تخیلی هستند. در واقع؛ پیش آمده حتی یک خط و یا ایده کلی کار حقیقت داشته؛ اما تمام شخصیت ها و نحوه زندگی و درگیری زنان با جرایم، تخیلی است. پس از نوشتن تک تک فصول برای چینش آنان و ارتباط زندگی این زنان با هم، وقت زیادی صرف شده است. در مجموع تلاش کردم با مطالعه بخشی از پرونده های حقوقی و مشورت با وکلا، داستانی بنویسم که کاملاً واقع گرا باشد؛ هرچند تا حد زیادی از تلخی همه ماجراها کاسته و به صورت غیرمستقیم به وقایع اشاره کرده ام، تا قابل چاپ باشد.
وی همینطور درباره چگونگی انتخاب سوژه خود برای نوشتن «من زن هستم» اظهار داشت: یکی از روش های ایده یابی، دقت در خاطرات، تخیلات، مشاهدات، تجربیات، حوادث، خواب و رویا، بریده جراید و... است. اغلب ماجراهای اصلی و فرعی هر فصل برگرفته از پرونده های خانوادگی و جنایی بودند که بگونه ای آنها را شنیده و یا خوانده بودم. ذهنم پر از این ایده ها بود که برخی را با هم ترکیب کرده و بسط دادم. بارها از خواندن و شنیدن سرنوشت خانمهایی که به دلیل بی اطلاعاتی و عدم آشنایی با قانون ناخواسته مرتکب جرمی می شدند، یا از آنها در جامعه و حتی در خانه سوءاستفاده می شد تا به کارهای ناشایست اخلاقی و مجرمانه روی بیاورند، متأثر می شدم. بعضی از زنان برای دفاع از مردانِ زندگی شان چه پدر و برادر، و چه همسر و پسر، جرم شان را بخصوص در زمینه موادمخدر به گردن می گیرند. یا برای دفاع از خود مرتکب قتل شده و یا به دزدی و قاچاق و دیگر اعمال خلاف روی می آورند.
نویسنده کتاب «پشت صحنه یک رویا» افزود: فرق است بین کسی که آگاهانه و با آشنایی با مصادیق جرم، به خلاف رو می آورد و کسی که ناآگاه است و به اجبار افراد خانواده و یا دیگران، و به زور تهدید خلاف می کند. به فرض اگر زنی عامی درگیر یک ازدواج تحمیلی با فردی خلاف کار شود و قانون از وی حمایت نکند و نتواند طلاق بگیرد. خب او چه کاری انجام می دهد؟ آیا خودش را می کشد یا شوهرش و بچه هایش را؟ شاید به قول معروف بسوزد و بسازد! شاید برای رهایی از دست مردی که او را مجبور به کار خلاف کرده، طغیان کند و دست به عمل مجرمانه دیگری بزند و جرایم خودش را تشدید کند. خودفروشی، خودسوزی، خودکشی، قتل، دزدی، اعتیاد، فروش موادمخدر، کلاهبرداری، فرار از خانه، ازدواج سپید و... همه جرایمی هستند که بعضی از زنان را درگیر کرده و این کتاب همان گونه که گفتم فقط گوشه چشمی به آنها داشته است.
بصیری درباره مدت زمانی که برای نوشتن این کتاب صرف کرده، اظهار داشت: رمان «من زن هستم» ۳۳۳ صفحه دارد. با خودم فکر می کنم اگر قرار بود همه سوژه هایی را که گردآوری کرده بودم، در متن رمان بیاورم، اثر تبدیل به یک کتاب ۳ هزار صفحه ای می شد. اگر هم قرار بود تمام مشکلات را تبدیل به رمان کنم، میلیون ها صفحه می شد. من برای ایده یابی و تحقیق در مورد جرایم و حکم های مشابه در مورد جرایم مشابه و متفاوت بسته به مجرم و... زمان زیادی گذاشتم. اما خودِ کار در طول شش ماه نوشته شد. اعتراف می کنم این رمان تنها کاری بود که موقع نگارش آن بسیار اندوهگین بودم. ناراحت بودم که چرا باید چنین اتفاقاتی برای زنان بیفتد و درگیر چنین مشکلاتی شوند. هرچند همان گونه که اشاره کردم جهت حفظ عفت عمومی و جریحه دارنشدن افکار مخاطبان، خیلی وارد لایه های زیرین شخصیت ها نشدم و تلاش کردم فقط خواننده را درگیر داستان زندگی پنهان عده ای از زنان مجرم، فقیر و مرفه کنم که زیرپوست شهر زندگی می کنند و شاید حواس مان به آنها نیست.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب