در گزارش پرسی بلاگ مطرح شد؛
كرونا نقاط ضعف موزه ها را عیان كرد
به گزارش پرسی بلاگ یك كارشناس موزه داری اظهار داشت: حسن ویروس كرونا این بود كه نقاط ضعف موزه ها را نشان داد و وادارمان كرد به این فكر نماییم كه اگر فضای ظاهری و فیزیكی موزه ها نباشد، باید چه كار نماییم.
رضا دبیری نژاد كارشناس موزه داری در گفتگوی مجازی با خبرنگار مهر، درباره ضرر موزه ها و رویكرد جدید آنها در دوران كرونا اظهار داشت: در دوران كرونا و تعطیلی موزه ها، شاید موزه های دولتی تنها از بخش درآمدهایی كه داشتند ضرر كرده باشند. اما بیشترین ضرر متوجه موزه های خصوصی شد. موزه ها از منظر فرهنگی و اجتماعی فرصت خوبی برای ارتباط گرفتن با مردم داشتند اما این فرصت خود به خود از بین رفت. به قول دوستان، كرونا ضعف های ما را بیشتر نشان داد.
وی اضافه كرد: تعریف ما از اشیا، مربوط به ماهیت توصیفی آنها شده بود و روایت های تك سویه ای كه در این شرایط عیان تر شدند. باید به این فكر نماییم كه اگر ماهیت ظاهری را از اشیا بگیریم چه می شود. باید بررسی شود كه موزه ها چه كاركردی دارند. موزه ها به ما یا یادآوری می كنند و یا جریان سازی فرهنگی انجام می دهند. در ساحت یادآوری الان زمانی است كه موزه ها می توانند ما را به تجربه های مشابه پیوند بزنند و تجربه های مشابه را به یادمان بیاورند مانند اینكه ما همیشه در شرایط بحرانی زندگی می كرده ایم و حتی تاریخ ما سرشار از غارت ها و … بوده است و در پیامد آن مشكلات فراگیر اجتماعی و… داشته ایم.
این كارشناس موزه داری در ادامه اظهار داشت: در این شرایط گرفتار یاس شده ایم چون از آینده مان خبر نداریم. اما آثار موزه ای می توانند امید بسازند وقت آن رسیده كه آثار موزه ای را با نگاه امیدوارانه روایت نماییم و به نسبت شرایط امروز، آنها را بازتعریف نماییم. در ادبیات و یا حكایت های سعدی و شاهنامه داستان هایی كه نگاه امیدوارانه دارند كم نیست. یا حتی حس خوبی كه تصاویر می دهد هم می تواند در روایت های ما از آثار عیان شود.
دبیری نژاد اظهار داشت: جریانی را راه انداخته ایم و از دوستان موزه دار و علاقمند می خواهیم یك اثر موزه ای كه روزی حس امید را به آنها داده، بازگو كنند و بگویند كه چرا این حس را از آن اثر گرفته اند نزدیك به ۲۰ اثر و داستان تابحال دریافت كرده ایم. از یك عروسك و یا تابلو گرفته تا سفال. وقتی به این نگاه می رسیم دیگر مهم نیست كه آن اثر جام مارلیك است و یا یك تكه سفال. اگر موزه دار با حس و حال امیدوارانه این آثار را روایت كند آن وقت می توان گفت این آثار كاربرد امروزی خودرا پیدا كرده اند. كرونا با همه خاصیت هایی منفی كه داشت در یك حوزه تأثیری خوبی به جا گذاشت همچون اینكه موزه ها با نقاط ضعف و قوت خود بیشتر آشنا شدند.
زیست مجازی موزه ها در دوران كرونا
وی درباره زیست مجازی موزه ها اظهار داشت: الان تولید محتوا برای موزه ها جدی تر اتفاق می افتد. دراین زمینه موزه ها خیلی كار نكرده بودند. این روزها می بینیم كه با موضوعات مختلف بوسیله فضاهای مجازی گفتگوهای زنده پخش می شود و هركسی می تواند حرفش را بزند. سطح فرهنگ زیست اجتماعی بالاتر رفته است. به نظرم كرونا حوزه هایی را از تك بعدی بودن خارج كرد كه یكی از آنها موزه ها هستند شاید موزه ها هیچ گاه دیجیتالی شدن و كاركرد مجازی را جدی نمی گرفتند اما حالا این اتفاق در حال رخ دادن است.
این كارشناس موزه داری همین طور اظهار داشت: موزه های اروپایی در ایام قرنطینه از مردم خواستند تا تصاویر یادگاری و جذاب خودشان را به اشتراك گذارند آنها با این كار، حس حضور مخاطب را نگه داشتند و یا این كه از مردم خواستند تا آثار هنری را با تصاویر خودشان بازسازی كنند. این ها روش های جدید ادراك و تجربه ای است كه موزه ها برای مخاطب خود ایجاد می كنند. ما هر كدام می توانیم به سهم خودمان دریافتی از آثار داشته باشیم این كارها بیشتر آثار را زنده می كند. در واقع از آثار موزه ای برای سرگرم شدن و حال خوب مردم استفاده می نماید. این قسمتی از كاری است كه امروز به آن نیاز داریم. حسن كرونا این بود كه به ما فهماند اگر درب موزه ها بسته شود آنها باید چه كار كنند. آیا ارزش های فرهنگی مجموعه ها از بین می رود؟ حالا در این شرایط ارزش های معنایی و دستاوردهای علمی بشر را چگونه می توان حفظ كرد و در دسترس قرار داد. اگر در این محدودیت ها قرار گرفتیم چه خلاقیت هایی باید نماییم و چطور به دنیای دیجیتال بیشتر فكر نماییم. الان بیشتر موزه ها صفحات مجازی دارند اما بیشتر آنها از مدیران عكس گذاشته اند و عكسی از موزه و یا آثار نیست. موزه داری یك كار علاقه مندانه است یا شغل صوری. اگر باور داریم كه در قبال آن مسئولیت داریم آن موقع نباید منتظر دستورها باشیم تا كار خلاقانه ای انجام دهیم.
منبع: پرسی بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب