درگذشت تومی دپائولا نویسنده كتاب كودك
به گزارش پرسی بلاگ تومی دپائولا نویسنده و تصویرگر كتاب كودك در ۸۵ سالگی دارفانی را وداع گفت.
به گزارش پرسی بلاگ به نقل از آسوشیتدپرس، تومی دپائولا نویسنده و تصویرگر پركار آثار كودك كه با داستان های «استرگا نونا» ساحره ای مهربان و پیر در ایتالیا توانست چند نسل از كودكان را خوشحال كند، در ۸۵ سالگی دار فانی را وداع گفت.
به گفته داگ وایتمن نماینده ادبی این نویسنده، دپائولا در مركز پزشكی دارتموث-هیچكاك در نیوهمپشایر دار فانی را وداع گفت. او هفته گذشته به خاطر زمین خوردن به شدت صدمه دیده بود و پس از جراحی به خاطر مشكلات به وجود آمده، دارفانی را وداع گفت.
وی در بیشتر از نیم قرن انتشار كتاب خالق بیشتر از ۲۷۰ اثر بود. تقریباً ۲۵ میلیون نسخه از كتاب های وی در سرتاسر جهان به فروش رفته و كتاب هایش به بیشتر از ۲۰ زبان ترجمه شده اند.
لین الیور نویسنده در سوگ همتایش در توییتی نوشت: «او خالق زیبایی و دوستی فوق العاده بود.»
فرماندار كریس سونونو هم اطلاعیه ای منتشر نمود و با تجلیل از دپائولا، او را چنین توصیف كرد: «مردی كه لبخندی روی چهره هزاران كودك نیوهمپشایری نشاند كه كتاب هایش را خواندند و به خاطر تصویرگری های فوق العاده آنها عاشقش بودند.»
استرگا نونا كه به یادماندنی ترین شخصیت اوست، اولین بار بعنوان یك تصویر در حالی شكل گرفت كه دپائولا عضوی از اداره تئاتر بود. وی اولین داستان از این مجموعه را بر پایه یكی از داستان های محبوب دوران كودكی اش خلق كرد.
دپائولا درباره محبوبیت این مجموعه كتاب ها در سال ۲۰۱۳ به اسوشیتدپرس اظهار داشته بود: «به نظرم به خاطر این است كه او مانند مادربزرگ همه می ماند. او بامزه است، خیلی زیبا نیست، اما یك جور قیافه بامزه دارد، اما در عین حال خیلی شیرین است و آدم را درك می كند. كمی هم احساساتی است و هر چند وقت یك مرتبه اعصابش خرد می شود.»
دپائولا داستان استرگا نونا را در كالابریا واقع در جنوب ایتالیا شكل داد چون مادربزرگ و پدربزرگش اهل آنجا بودند.
او در سال ۲۰۱۱ جایزه یك عمر دستاورد حرفه ای انجمن كتابخانه آمریكا را از آن خود كرد. مگان اشلیسمن رئیس كمیته جایزه اظهار داشت: «تومی دپائولا استاد خلق كردن داستان های به ظاهر ساده است كه عمق متعجب كننده ای دارند و صداقت احساسی فراوانی را به نمایش می گذارند. آنها بیشتر از ۴۰ سال است كه با كودكان ارتباط برقرار كرده اند.»
دپائولا از ۴ سالگی می دانست می خواهد هنرمند و نویسنده باشد و به همه هم این را می گفت. خانواده اش به شدت از او حمایت كردند و نیمی از اتاق زیرشیروانی را بعنوان استودیو به او دادند. در نتیجه خانواده او تبدیل به شخصیت های اصلی برخی از كتاب های اتوبیوگرافیكی این نویسنده همچون «خیابان فرمونت ۲۶» و «درس هنر» شدند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب