حسن میرعابدینی مطرح كرد
خصوصیت هایی كه طبقه منفی ۲ را خوش خوان كرد
به گزارش پرسی بلاگ حسن میرعابدینی در نشست نقد و بررسی رمان طبقه منفی ۲ در فرهنگسرای گلستان خصوصیت های منحصر به فرد این رمان را برشمرد.
به گزارش پرسی بلاگ به نقل از مهر، نشست نقد و بررسی رمان «طبقه منفی ۲» نوشته فاطمه جعفریان با حضور نویسنده كتاب و منتقدین حسن میرعابدینی و محمدرضا گودرزی در فرهنگسرای گلستان برگزار گردید. در ابتدای این جلسه، فاطمه جعفریان بخش هایی از فصل اول رمان خویش را خواند و سپس حسن میرعابدینی صحبت كرد.
او با اشاره به رمان «طبقه منفی ۲» اظهار داشت: این رمان را خیلی راحت خواندم و بعنوان كار اول، اثر خوبی بود. نویسنده نكات خوبی را مدنظر قرار داده و طبعا كم و كسری هایی دارد كه باید برطرف كند. رمان از منظر راوی اول شخص روایت شده است و ماجراها در یك سیر خطی روایت می شود. با این وجود معتقدم كه دو نكته وجود دارد كه رمان را خوش خوان كرده و سبب شده است انتزاع لازم برای مخاطب ایجاد شود. متاسفانه بسیاری از رمان ها وجود دارد كه نمی تواند مخاطب را با خود همراه كند. یكی از این عوامل مربوط به لحن شخصیت اصلی كتاب است؛ او لحنی دخترانه و حاضرجواب دارد كه سبب متمایزشدن او شده است. این كه نویسنده توانسته است این ریتم را تا آخر حفظ كند نكته بسیار مهمی است و از توفیقات این كتاب به حساب می آید.
وی اضافه كرد: خصوصیت مثبت دیگر این كتاب جور دیگر دیدن رابطه ها و مناسبات است. برای مثال همیشه عادت كرده ایم كه پدربزرگ ها شخصیت مهربانی داشته باشند و... در این كتاب برای آنكه بتواند به نتیجه گیری پایانی در فصل آخر برسد تمام مناسبات را عوض كرده است. پدربزرگی كه در اینجا می بینیم، شخص متفاوتی است و بخش زیادی از رمان به شرح شیرین كاری های وی پرداخته است. همین مسئله سبب شده است كه مخاطب كتاب به راحتی این پدربزرگ را فراموش نكند. همینطور رابطه مادر و پدربزرگ رابطه جالبی است. این رمان تلاش كرده است تا روابط آدم ها را آنچنان كه هست نشان بدهد. شاید بتوان یكی از كاركردهای طنز را بیان همین واقعیت ها دانست. صفت های خوب و بدی كه در هر انسانی نهفته است و نمی توان او را جدا از آن صفات دانست.
میرعابدینی افزود: پس از معرفی شخصیت ها در فصل اول و بازنمایی روابط، وارد فاز دیگری از رمان می شویم. اغلب فصل های این رمان یا در خانه می گذرد و یا در محل كار. البته وقتی وارد فصل های بعدی می شویم، لایه جدیدی به داستان اضافه می شود و آن هم لایه وهن است كه سبب می شود گوشه هایی از رئالیسم جادویی را در داستان ببینیم. با توصیفاتی كه در داستان صورت گرفته است به خوبی می توانیم محل كار راوی كه در طبقه منفی ۲ یك اداره است را تصور نماییم. طبقه ای كه كاملا فراموش شده است و افراد بسیار كمی در آنجا رفت و آمد دارند. همین توصیف به نویسنده كمك كرده است كه بتواند زمینه ساز اتفاقات بعدی در این طبقه شود. البته با ورود وهن به رمان، قدرت تحلیل های گوناگون در داستان ایجاد می شود. با پیدا شدن سایه ها در زیرزمین و نقش محوری آنان در داستان، آرام آرام متوجه می شویم كه داستانی را می خوانیم كه دارای ابعاد دیگری هم است و كم كم زمینه های اجتماعی رمان مطرح می شود. یكی از نكاتی كه برایم جالب بود این است كه با ورود لحن وهنی به داستان، رمان طبقه منفی ۲ شبیه به آثار كافكا شده است؛ بدین مفهوم كه گویا همه مجرم هستند.
این نویسنده سپس به مسئله هویت اشاره نمود و اظهار داشت: به نظرم یكی از تم های اصلی این رمان مسئله هویت است؛ موضوعی كه در این روزهای جامعه ما بسیار محوری است. راوی بدون آنكه خودش بخواهد، نامش را تغییر می دهد و یا منشی اداره از او چیزهایی می خواهد كه در تضاد با هویت اوست. در حقیقت، كارهایی از راوی سر می زند كه به قول خودش، كارهای او نیست اما كم كم بدان عادت می كند. به نظرم تشریح اشخاص مختلف در این داستان خیلی خوب صورت گرفته است و همه ما به راحتی می توانیم افراد مختلف را بشناسیم. یكی از موضوعاتی كه توجه من را به خود جلب كرد نقش اشیا و بخصوص تلفن همراه در این رمان بود. دقت داشته باشید كه استفاده از اشیا در داستان زمانی معقول است كه یك نقش كاركردی داشته باشد. یكی از نقاط ضعف این رمان این است كه در مواردی می خواهد توضیح فارسی به مخاطب بدهد؛ گویا كه می خواهد او شیرفهم كند. چنین چیزی از این نویسنده باهوش كمی بعید به نظر می آید.
در ادامه این جلسه، محمدرضا گودرزی هم دقایقی را برای حاضران سخنرانی كرد. وی در بخشی از سخنان خود اظهار داشت: این رمان از نظر مضمون اجتماعی، واقع گرای سیاسی، اجتماعی و روان شناسی است و زیر ژانر آن طنز است. در بخش های طنز به تعبیر آقای میرعابدینی چرخش واقعیت صورت گرفته است. در بخشی از رمان، جایی توصیف می شود كه وهن آور است و همین مسئله سبب كشش مخاطب می شود. فكر می كنم كه در توصیف محل كار راوی از تمثیل مدرن استفاده شده است. در این كتاب با آمیزه ای از ژانرها روبه رو هستیم كه البته به واسطه الزامات روایت به وجود آمده است. این رمان از عنصر تعلیق به خوبی بهره گرفته است یعنی از همان فصل اول كه پدربزرگ می میرد، تعلیق شروع می شود و تا اواسط رمان ادامه داد. همینطور خرده تعلیق های دیگری هم داریم.
گودرزی افزود: راوی در این رمان بر روی دو خط كار می كند؛ گاهی اوقات این دو خط همدیگر را قطع می كنند و گاهی موازی می شوند. اولی خانواده و دومی محل كار راوی است. در این رمان با ۷ شخصیت روبه رو هستیم؛ راوی، مادرش، پدربزرگ، رامین (نامزد راوی)، مادر رامین، ریحانه خواهر رامین و هما همكار چاق راوی. ما با وجوه متفاوت هر یك از این شخصیت ها آشنا می شویم كه البته در سطحی كاربردی است. از آنجائیكه شخصیتها ساده هستند و جامع نیستند تنها با یكی دو وجه وجودی آنان آشنا می شویم. ازاین رو شخصیت پردازی ها كاربردی است و الزامات صحنه سبب شده است كه به شخصیت ها پرداخته شود. البته راوی داستان چند وجهی است؛ یك وجه برخورد او با هما است، بخشی دیگر برخورد با رامین و خانواده اش است، بخشی دیگر برخورد او با سازمان محل كارش است و... به اعتقاد من رمان مینی مالیست است و ایجاز دارد. البته منظورم از مینی مالیست، داستان كوتاه نیست. اگر متنی اضافات نداشته باشد، مینی مالیستی است.
این نویسنده در انتها اظهار داشت: معتقدم كه هر فصل از این رمان یك صحنه است و اتفاقاتی را در آن می بینیم كه از هر فصل به فصل دیگر متفاوت می باشد. نثر این رمان به راحتی خوانده می شود و سخت خوان نیست.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب