توسط سازمان سمت؛
ترجمه جلد اول تفكر در دوره باستان منتشر گردید
به گزارش پرسی بلاگ جلد نخست مجموعه تاریخ فلسفه غرب سازمان سمت با عنوان تفکر در دوره باستان اثر ترنس اروین با ترجمه حسن فتحی منتشر گردید.
به گزارش پرسی بلاگ به نقل از مهر، جلد نخست مجموعه تاریخ فلسفه غرب با عنوان «تفکر در دوره باستان» اثر ترنس اروین را حسن فتحی ترجمه و سازمان سمت در ۳۰۹ صفحه و با شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۳۶ هزار تومان منتشر نموده است.
مترجم در مقدمه خود بر این کتاب آورده است: «ترنس اروین با اشرافی که بر نحوه پیدایش و رشد و کمال فلسفه از اندرون اساطیر دارد، گزارش خویش از تفکر در عهد باستان (یعنی یونان) را با معرفی آموزه های اساطیری هومر آغاز می کند و به نحوی عالمانه و نوآورانه، خواننده را در هزار سال فلسفه یونان بگونه ای همراهی و رهبری می کند که با کسب تصورّی روشن از این دوره، طلیعه های گذر از اندیشه یونانی به اندیشه مسیحی را هم شاهد باشد.
بدین ترتیب، او بعد از مقدمه ای کوتاه درباره دامنه و دوره ها و پرسش ها و پاسخ های فلسفه یونانی، جهان بینی اساطیری یونانیان را با محوریت هومر معرفی می کند. در معرفی اولین فیلسوفان طبیعت گرا و واکنش های شکاکانه در مقابل آنها در تعلیمات دموکریتوس و در نهضت سوفسطایی (در فصل های ۳ و ۴)، اروین در واقع از سویی کمتر از تاریخ فلسفه های متعارف و از طرفی بیشتر از آنها سخن می گوید: به جای پرداختن به همه مکتب ها و چهره ها یکی از آنها را محور قرار می دهد و بقیه را در ارتباط با آن به اختصار و اشاره مطرح می کند؛ در عوض توجه خواننده را به دیگر جریان های در رابطه با فلسفه (مثلاً طب و تاریخ در فصل ۳ و تراژدی در فصل ۴) هم جلب می کند.»
نویسنده سه چهره شاخص فلسفه یونان، سقراط و افلاطون و ارسطو، را (در فصل های ۵، ۶ و ۷) در حجم معقول و با جامعیّت معقول، بگونه ای معرفی می کند که هم بتوان دید که آنها چگونه آموزه های متنوع قبل از خودشان را در نظام خویش با روح واحدی با یکدیگر سازگار می کنند و هم بتوان تفسیرها و بدفهمی های در رابطه با آموزه های آنها را درک و ارزیابی کرد.
مولف کتاب فاصله طولانی میان ارسطو و افلوطین را فقط با معرفی دو مکتب اپیکوری و رواقی (فصل های ۸ و ۹) پُر می کند. این دو مکتب صبغه تسلّی بخش و حیات محوری آموزه های فلسفی دوره یونانی مآبی را به روشنی نشان می دهند.
افلوطین، بعنوان چهره شاخص فلسفه در دوره امپراتوری روم، مخصوصاً به جهت پیوند نزدیک پیروانش با آبای مسیحیت، عملاً بعنوان مهم ترین حلقه اتصال فلسفه یونانی با فلسفه و الهیات مسیحی ایفای نقش می کند. اروین با گزارش آموزه های نوافلاطونیِ افلوطین (در فصل ۱۰) و با اختصاص فصل آخر کتابش به معرفی اجمالی مسیح و آموزه هایش و به گزارش آرای قدیس آگوستین، این پیوند را بر خواننده روشن می سازد.
اروین در دیباچه هدفش را از نگارش کتاب و همینطور معرفی اجمالی از کتابش را به این صورت بیان می کند: «این کتاب را به قصد مطالعه خوانندگانی نوشته ام که آشنایی قبلی شان با فیلسوفان یونان و جهان رومی، یا با پیشینه ادبی و تاریخی آنها، ناچیز است یا هیچ معلومات قبلی در این خصوص ندارند. طبیعتاً، امیدوارم که برای دانشجویان و آموزگاران دوره های در ارتباط با فلسفه یونانی [نیز] سودمند باشد؛ این خوانندگان مندرجات این کتاب را هم کمتر و هم بیشتر از آن خواهند یافت که احتمالاً انتظارش را داشته اند. فصل های ۲ تا ۴ به هیچ وجه همه «پیش سقراطی ها» را، آن گونه که معمولا در نظر گرفته می شوند، پوشش نمی دهد؛ از طرفی، برخی نویسندگان و پرسش ها در این سه فصل آمده اند که بیشتر از آن چیزی شایسته مطالعه هستند که (تا آنجا که من خبر دارم) معمولا در اولین آشنایی دانشجویان با فلسفه یونانی مورد مطالعه قرار می گیرند. در فصل های ۵ تا ۷ فضای معتنابهی را به افلاطون و ارسطو اختصاص داده ام؛ اما کوشیده ام مانع از آن شوم که این دو بر صحنه مسلط شوند، و در فصل های ۸ تا ۱۰ کوشیده ام تا تصوری از تنوع و در عین حال استمرار فلسفه بعد از ارسطو به دست دهم.»
در جایی دیگر هم آورده است: «خلاصه تاریخی نظام مندی در این کتاب عرضه نمی کنم؛ اما تلاش کرده ام تاریخ های فیلسوفان بزرگ را با فاصله های معقولی در متن کتاب ذکر کنم؛ و این تاریخ ها، به همراه تاریخ های سایر نویسنده های ذکرشده، در نمایه آخر کتاب تکرار شده اند. روشن خواهد شد که تاریخ های اغلب فیلسوف ها یا غیر دقیق هستند یا غیر قابل اعتماد، یا هر دو. واژه «شکوفایی» ناظر بر شواهد خاصی است بر این که شخص مورد نظر در سال یا سالهای ذکرشده فعال بوده است. معمولا قید «پیش از میلاد» یا «میلادی» را در جاهایی که تصور کرده ام خطر التباس وجود دارد بر تاریخ ها اضافه کرده ام.»
در پشت جلد این کتاب هم آمده است: «فلسفه در سرآغازهایش، در سرزمین یونان، کوششی تدریجی است برای نشاندن عقل بر اریکه قدرتی که خیال بر آن نشسته بود؛ و برای عرضه تبیینی منطقی و عقلانی از عالم و آدم به جای تبیین اساطیری سنّتی که زاده تخیّل شاعران بود. اخراج شاعران از شهر آرمانی از جانب افلاطون در واقع از آرمان حکومت مطلقه عقل و حکمت حکایت می کند.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب